donderdag 9 februari 2012

Sami en zijn stalen ros ...


Vandaag korte blog want meneer aurora borealis was weer van de partij. We hebben van 19:00h tot 22:30h van pikket geweest aan het Inarimeer. Stef had een goed voorgevoel want op weg naar het meer werden we al getrakteerd op een eerste voorsmaakje.
De dag begon eerst met een bezoek aan een rendierfarm maar deze term bleek verkeerd geïnterpreteerd te zijn door de verschillende reisorganisaties. In feite wilden ze ons het leven tonen van de Samimensen, meer bepaald van een Sami rendierherder.
Na een korte initiatie van het besturen van een sneeuwscooter gingen we op weg met de Sami-herder die zijn eigen stalen ros gebruikte om de caravaan doorheen zijn werkterrein te leiden.




We gleden meer op en meer af tot we uiteindelijk na een 20-tal minuutjes halt hielden aan een verzamelplaats van rendieren. In feite betrof het een plaats waar rendieren naartoe gelokt worden teneinde deze te kunnen vangen. 
Het vangen gebeurt uiteraard met een lasso dewelke vakkundig door de herder rond een gewei wordt gegooid. Iedereen kon zijn kunsten tonen aan een vlug opgehangen gewei.




Spider Jos bleek een volleerde Sami te zijn want al na de eerste worp had hij het gewei beet. Later bleek zijn gave hem echter parten te spelen gezien er geen enkel rendier in zijn buurt wou vertoeven en er dus ook geen fotootje van hem met deze dieren kon gemaakt worden.




Vervolgens bestegen we terug onze machines en gleden we richting Russische grens.
Het koude oorlog gevoel is hier letterlijk en figuurlijk nog steeds aanwezig. 


Het was nu stilletjes aan tijd om een lekker warm rendiersoepje tot ons te nemen. De Sami-herder had vlug een houtgestookt vuurtje in gang gestoken en de traditionele zwartgeblakerde kan samen met overheerlijke boterhammetjes vonden al snel hun weg naar het vuur.




Hierna puften we tegen een gezapig tempo richting meer nummer 478 waar er een heuse vispplaats werd gecreëerd.




Natuurlijk moest er eerst een gat in het ijs geboord worden en enkele ogenblikken later hadden we reeds 2 snoeken aan de lijn.


Het was nu reeds 14.00 uur en tijd om terug richting Nellim te glijden. Hiervoor werd het Iranimeer opnieuw overgestoken wat uiteindelijk ongeveer 1 uur glijden is.
Temidden van het meer stak er echter een harde wind de kop op en kwamen we gedurende 10 minuten in een heuse sneeuwstorm terecht. Het was niet gemakkelijk om de ideale lijn te houden want de wind blaasde hard op de zijkanten van de scooters.
Half bevroren bereikten we terug het hotel.
Na het avondmaal verhuisden we naar het meer waar we getrakteerd werden op een heus lichtspectakel.





Onvoorstelbaar, morgen al de laatste dag. We steken de voeten in de sneeuwraketten en gaan naar een hoge heuvel met zicht over Russisch- en Fins Lapland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten