En dan eindelijk, a dream come true "mushing Noorderlicht", maar eerst alles voorbereiden want bij extreme koude is organisatie en orde onontbeerlijk. Kwestie van alles snel en efficient terug te vinden.
Na een korte initiatie door musher Christophe, slagen we er alle 6 in om onze slee klaar te krijgen.
De honden zien het volledig zitten en trekken in volle opwinding de slee al voorruit met opgetrokken handrem. Bij ons zit de opwinding meer in de onderbroek, met de schrik voor wat komen gaat, want we zagen net twee voorgangers al krijsend wegstuiven. Luidnaroepend door musher Christophe "Braaaaaaaaaaaaaaaaaaake, brake, brake: waarschijnlijk door hun verkeerd geinterptreteerd als gaaaaaaaas, gas, gas. Al na een paar seconden was de spaceshuttle Discovery uit het zicht verdwenen. Weinige momenten later worden ook wij gelanceerd.
Snel ondervond Stef de centrifugale g-krachten van 4 losgeslagen huskies en moest even naast het span plaatsnemen. Godszijdank wordt er elke woensdag bij Spiridon interval op de pist getraind en konden de honden hem niet verschalken bij hun korte versnelling. GOE BOLLEN IN DE BINNEBOAN had Iwein gezegd.
Na een tochtje van +/- 20 km over eindeloze vlakten en meren doemde plots onze trappershut op langs de oever van het Inarimeer, Finlands grootste meer, ver weg van alle beschaving en op geen enkele manier bereikbaar met reguliere vervoermiddelen.
Nadat de honden voor ons een tijdje gezorgd hadden, was het nu onze buurt. De spannen werden losgemaakt, waarna we de honden in welbepaalde volgorde aan de ketting legden voor een gezellige koude nacht. Ze kregen uiteraard ook voorrang bij het eten. Maar geen eten zonder lekker fris water.
Nadien konden we genieten van een prachtig uitzicht op het meer.
Grote verrassing was een echte Finse sauna met traditionele houtkachel gestookt. De vloer was wel wat glad precies een Finse ijspiste. Dat kan een mens eens serieus deugd doen zo van -25°C naar +68°C. Ondertussen was de trappershut al wat opgewarmd. De binnenkant van de deur was al ijsvrij, nu het slot nog.
Terwijl iedereen zich resoluut voor de haard schaarde, koos Stef samen met zijn geliefde Canon, het hazepad. Hij was zich op dat moment nog van geen kwaad bewust van welk onheil over hem ging neerdalen. Het is ongelooflijk hoe hij nachtelijk uren ronddwaalt om geen enkele kans op Noorderlicht te laten liggen en met resultaat.
Zelfs bij afwezigheid van Poollicht zijn er toch nog feërieke beelden vast te leggen.
Nadat de innerlijke mens verwarmd was, was het tijd om de slaapzak in te duiken. Gelukkig bleef de deur los want wij waren kameraad camera al vergeten.
Wij zaten al lekker warm in onze puntzak, toen er plots aan de deur gerommeld werd. Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Nee dat is het niet, het was onze bevroren camerapiet.
Er was nog zeker een plaatsje vrij, maar blijkbaar was al het goed materiaal al uitgedeeld. Resultaat: Stef ging de nacht in met 3 slaapzaken. Eén voor de voeten, één voor de bovenste ledematen en een om de gaten in de andere twee te dichten. Maar dit alles was buiten de waard gerekend, want Stef zette zijn joker. Niets zo zalig als vloerverwarming, twee warmtepadjes in zijn kousen brachten samen met hem de nacht door.
De volgende ochtend dienden we eerst onze trouwe viervoeters te verzorgen. Een combinatie van korrels en water moest hen de nodige energie bezorgen om ons terug naar het hotel te brengen. Maar ik denk dat Jos zijn Holy Grail terug bovengehaald had met warme chocomelk want net na het vertrek bleek zijn gespan over onverklaarbare krachten te beschikken. In de eerste bocht lag hij al direct op zijn zij aan het gespan te bengelen. Musher Christophe had hem nochtans verwittigd. Maar hij deed het weer eens op zijn manier. Deze beelden zijn niet voor publicatie vatbaar en kunnen enkel aan een vooraf geselecteerd publiek getoond worden.
Ondertussen waren we al een beetje ervaren mushertjes en konden we rustig genieten van onze terugreis. Het is opmerkelijk hoe snel je een band opbouwt met je honden. Nog even afscheid nemen van de honden vooraleer we onze hotelkamer opzochten.
Aan familie & vrienden, we zijn jullie niet vergeten, de cadeautjes zijn al aangeschaft:
Morgen adventure part III, sneeuwscooter met rendierfarm & ijsvissen.
Hallo Stef en compagnon,
BeantwoordenVerwijderenzolang dat de ballen en aanhangselken er nie afvriezen moeten jullie nie panikeren. Schijnt dat je da kunt insmeren met een speciaal product maar 't is heel moeilijk aan te geraken. Heeft het thuisfront voor jullie geen speciaal attribuut gebreid met kleine steek? 't Was pertank voor jullie eigen goed. Ik zou toch ne keer ginder gaan lopen want als je weerkomt - en je benen en voeten hangen er nog aan - duchtig moeten bijtrainen want men staat hier niet stil als jij op je Lappen bent.